lunes, 4 de febrero de 2008

Tema Os Verxeles: Tirando pedras contra o seu propio tellado


No tema de Os Verxeles, o alcalde tirou pedras contra o seu propio telladó. Chamando insolidarios e estigmatizadores ós veciños de Os Verxeles, está a chamalos no seu conxunto e polo tanto, está chamando iso mesmo a:

1º: O Ilustre Avelino Pousa Antelo, nomeado Fillo Adoptivo de Teo, e veciño de dita urbanización, de feito o seu primeiro e único inquilino durante uns meses, «por iso lle puxeron o meu nome ó parque da entrada» según lembra o propio Avelino.


2º: Ó propio Concello de Teo, xa que posúe numerosas parcelas en dita urbanización e, polo tanto, o Concello é veciño de Os Verexeles. Polo tanto: O Concello de Teo tamén se opón á ubicación do Centro de Menores de ditaUrbanización. (Pronto desvelaremos máis datos interesante deste tema das parcelas...)


6 comentarios:

Anónimo dijo...

LO UNICO QUE SUCEDE ES QUE EL SEÑOR AVELINO ES MUY PROGRESISTA DE CARA A LA GALERIA PERO POR DETRAS ES TAN CLASISTA COMO EL QUE MAS, Y ES QUE SE PUEDE SER GALLEGUISTA Y NO QUERER AYUDAR A LOS QUE MENOS TIENEN, ES UNA VERGUENZA PERO LAS DOS COSAS SE PUEDEN DAR EN LA MISMA PERSONA

Anónimo dijo...

Moi bo, amigos bloqueiros, aqui tendes o web dos antileis:

¡¡¡Animo Martiño o pobo está contigo!!!

O admin do blogue, http://tamensomossocialistasdeteo.blogspot.com/

Anónimo dijo...

Yo nunca escuche de Martiño declaraciones públicas en ese sentido.De todas maneras y conociéndolo,el tiene su propio criterio en muchos temas y lo defiende con equilibrio.Felicidades por el blog

Anónimo dijo...

Que lle pregunten a asociación Teenses Pola Igualdade, que se portou estupendamente con elas e lojo, clavaronlles o puña ao pobre Avelino (Culpa de Jano Leis)

Anónimo dijo...

E logo que lle pasou a Asociiacion Teense con Avelino? E que ten que ver Jano niso?

Anónimo dijo...

Nena! Nena! vamos a ver. Si queres eu lle traslado a Jano as túas inquietudes con él. O problema, e que eu non che podo resolver eso que a ti che pasa con él. A atracción que ti sintes por él, é enfermiza. ¿Nos vés, que das pena? hai pouco choio por ahí non? Mira, dígoche algo, a min a xente coma ti inspírame repulsión, e compasión. Dígoche que non acabas ben...faime caso e lisca!